Felietony

Nieuczciwością i politycznym cwaniactwem nie da się objąć władzy. Bo i po co? Aby nadal uczestniczyć w tych wszystkich gierkach i machlojkach ? Takie rzeczy nie uchodzą w życiu bezkarnie, za takie postępowanie przychodzi kiedyś zapłacić.

Każde wybory budzą wiele emocji i kontrowersji związanych z wypowiedziami polityków ubiegających się o jakiś urząd lub funkcję. To normalne zjawisko świadczące o dynamice kampanii wyborczej i temperamencie kandydatów.

Platforma nie obiecuje, że rozda 300 miliardów złotych i sprawi, że dla każdego znajdzie się coś miłego. Zamiast tego, proponuje Polakom systemową reformę, której skutki będą odczuwalne w wielu dziedzinach.

Miniona sobota niewątpliwie zostanie zapamiętana jako dzień, w którym Polacy dowiedzieli się, jak wiele dobrego chcą dla nich zrobić politycy. Ten dzień z pewnością przejdzie do historii, bo tylu obietnic w przeliczeniu na godzinę nie padło z ust polityków jeszcze nigdy.

Trwa licytacja dwóch pań. Pani premier Kopacz i pani poseł Szydło. Panie rywalizują na obietnice, na częstotliwość spotkań z mieszkańcami kraju, a teraz wreszcie wystartowały w kategorii, w której nie mają równych jak widać – w walce na absurdy.

Zdjęcie ciała trzylatka z Syrii, wyrzuconego przez fale na brzeg obiegły ostatnio media. To zdjęcie jest bardzo przejmujące. I rzeczywiście daje wyobrażenie tragedii jaką przeżywa wielu Syryjczyków na Morzu Śródziemnym.

Tytuł dzisiejszego felietonu, zaczerpnięty z terminologii sportowej, może sugerować, że chodzi o rozegrany w piątek mecz piłkarski Polska – Niemcy, w którym to Polacy nie rozwinęli skrzydeł i niestety przegrali.

Obietnice składa się łatwo. Schody zaczynają się wtedy, kiedy przychodzi je realizować. Odpowiedzialna jest każda obietnica, która wskazuje źródła finansowania lub przynajmniej uzależnia ją od spełnienia określonych warunków. Ważne jest również rzetelne poinformowanie społeczeństwa...

Pan Prezydent zarządził referendum. Ostatnio taka moda. Prezydent Komorowski, w odruchu paniki po słabym wyniku w pierwszej turze, wymyślił referendum numer jeden. Szczerze mówiąc bez zastanowienia i bezmyślnie.

Prezydent Andrzej Duda wykonał zręczny polityczny ruch, ale także wywołał dyskusję na temat dopuszczalnych granic wykorzystywania demokratycznych instrumentów do bieżącej walki o władzę.

Platforma Obywatelska konsekwentnie opowiadała się za likwidacją finansowania partii politycznych z budżetu państwa. W 2011 roku doprowadziła do uchwalenia przez Sejm ustawy zmniejszającej to finansowanie o 50%.

Kochać się wszyscy nie musimy, ale postarajmy się szanować. Jednym tak przecież nakazuje religia, drugim światopogląd. Nie ma korzyści z wzajemnej nienawiści. A o nienawiść właśnie łatwo w ogniu kampanii wyborczej.

Za nami już wybory samorządowe i prezydenckie, a ten wyborczy maraton zakończą jesienne wybory parlamentarne. Stąd pewnie to nieustanne wyborcze ciśnienie, które politycy narzucają społeczeństwu nie dając nawet na chwilę od siebie odetchnąć.

Platforma Obywatelska musi uzbroić się w cierpliwość i robić swoje. Rządzi od ośmiu lat, więc przysłowiowej amunicji do strzelania do siebie wyprodukowała wystarczająco dużo. Oczekiwany na początku września nowy program i dotychczasowe dokonania dają gwarancję, że jesienią osiągnie dobry wynik.

Nieodłączną cechą polityki jest walka. Nie da się jej prowadzić, czy w niej uczestniczyć bez zaakceptowania takich właściwości jak rywalizacja, konkurencja, spór, pojedynek, starcie.

Stauffenberg czy Beck byli polakożercami. nie tylko nie myśleli o wolnej Polsce, ale chcieli na stałe wymazać polskie społeczeństwo z Europy. Dlatego nie powinniśmy czcić pamięci zamachu 20 lipca.

Znamy już datę wyborów parlamentarnych. Posłów i sentorów będziemy wybierać 25 października. Tak zdecydował prezydent Bronisław Komorowski, bo to do niego należy decyzja o wyznaczeniu daty wyborów. Formalności stało się zadość....

Przedstawianie Polski jako kraju w ruinie, dzikiego kraju, państwa bez szans i perspektyw jest niegodziwe i po prostu nieuczciwe. Nie usprawiedliwia takiej postawy żadna polityczna doktryna, czy też żaden polityczny cel.

Wniosek, że polityka informacyjna została przez Platformę spaprana nasuwa się sam, co dziwi, bo kiedyś to właśnie PO była stawiana za wzór w dziedzinie szeroko rozumianego public relations.

Tytuł felietonu ma podwójne znaczenie. Po pierwsze po obejrzeniu (w telewizji) tegorocznego sabatu czarownic, odniosłem właśnie wrażenie, że to impreza „bez żartów”.

Posłowie do końca kadencji będą intensywnie pracować. Wiele przygotowanych ustaw czeka na uchwalenie, nad wieloma trwają prace w rządzie i komisjach sejmowych. Odkładanie ich w czasie do następnej kadencji byłoby niewłaściwe i nieodpowiedzialne.

Nie bardzo wyobrażam sobie jak Paweł Kukiz razem z PiSem, który jest przeciwny JOWom i likwidacji finansowania partii z budżetu chce zmienić Konstytucję. W tej kwestii, akurat powinno być mu bliżej do PO, która konsekwentnie opowiada się za tymi postulatami.

Można z dużą dozą pewności stwierdzić, że polityczne trzęsienie ziemi, którego świadkami byliśmy w ubiegłą środę nie będzie ostatnim akordem w tej sekwencji wydarzeń. Czekają nas jeszcze niewątpliwie wstrząsy wtórne, które dokonają kolejnych spustoszeń.

Mając za sobą 8 lat sprawowania rządów w Polsce, PO będzie niezwykle trudno odeprzeć ataki z prawa i lewa, tym bardziej, że jak uczy doświadczenie z kampanii prezydenckiej, do świadomości wielu Polaków przebija się łatwiej negatywny, aniżeli pozytywny przekaz.

Kapitan powiadomił pasażerów, ze na lotnisku w Brukseli jest awaria radarów i systemów sprowadzania samolotów (cos jak w szklanej pułapce 2) i musimy czekać.

Prawie 14 milionów wyborców nie poszło głosować, oddając walkowerem możliwość wyboru prezydenta swojego kraju. To niestety wyraźny dowód na to, że demokracja w Polsce nie dla wszystkich ma ten sam, uniwersalny wymiar.

W tej dyskusji kampanijnej ciekawym momentem było pytanie zadane prezydentowi RP przez chłopaka w zielonej koszulce. Zapytał jak jego siostra mając 2 tysiące złotych pensji ma kupić mieszkanie. Niby dobre pytanie, ale czy naprawdę?

Myślę, że znaczna część z nas z ulgą przyjęła zakończenie kampanii. Niezależnie od tego jaki jest ostateczny werdykt Polaków, mamy prawo odczuwać pragnienie wyhamowania politycznego tempa, narzuconego nam przez dwóch najsilniejszych kandydatów.

Idąc 24 maja do urn wyborczych, musimy pamiętać, że decydujemy o tym, w jakiej rzeczywistości obudzimy się nazajutrz.

Media z góry ustaliły, ze walka toczona będzie miedzy PiS a PO. I tak przez te trzy miesiące wmówiły nam, że inni to jakieś przypadkowe postaci. Sondaże po raz n-ty poniosły klęskę. Chyba czas, żeby powiedzieć prawdę. One nie prezentują badań, one kreują kierunki. I to jest największa porażka naszej