Sztuka pisania listów coraz bardziej odchodzi w niepamięć. Jeszcze kilkanaście lat temu nie było lepszego sposobu na komunikowanie się między ludźmi. Listy były formą wyrażania uczuć, relacjonowania ważnych wydarzeń rodzinnych, okazją do przypomnienia o sobie i znajomych. Odręcznie skreślone, miały ten kawałek osobistego, emocjonalnego ładunku, który był wyczuwalny w momencie otwierania listu i czytania pierwszych linijek. Otrzymanie listu rodziło naturalną potrzebę odpisania nadawcy. To była z reguły cykliczna korespondencja wyposażona w coraz mniej dzisiaj używane atrybuty takie jak papeteria, koperta, papier listowy czy znaczek. Zbiory listów, przepasanych wstążką zalegają dziś szuflady ludzi starszego pokolenia. Być może ktoś, kiedyś je przeczyta odkrywając świat, którego już nie ma, poznając ludzi, którzy odeszli, poddając się emocjom, które im towarzyszyły w tamtych czasach. Dzisiaj, w dobie sms-ów i e-maili, forów internetowych i instrumentów typu gadu – gadu czy skype, gdzie w czasie rzeczywistym możemy komunikować się z całym światem, list stał się nikomu niepotrzebnym narzędziem, przynależnym już właściwie do odchodzącej epoki.
Okazuje się jednak, że nie wszyscy zarzucili umiejętność pisania, kształtowania stylu wypowiedzi, nadania jej odpowiedniej formy na rzecz skrótowych, skondensowanych, ograniczonych do odpowiedniej dla konkretnego medium ilości znaków. O sztuce pisania listów przypomnieli sobie ostatnio politycy. Autorzy tych listów uznali, że taka forma komunikowania się z adresatami jest na tyle oryginalna , że spotka się z większym zaineresowaniem odbiorców niż zwykły mail czy sms. Wysłanie listu w dzisiejszych czasach jest też eleganckim gestem wyjątkowego zainteresowania odbiorcą, wyrazem szacunku dla niego i podkreśleniem jego ważności. Jest też zamierzonym działaniem mającym zwrócić uwagę na nadawcę, wzbudzić cieplejsze uczucia u adresata, zainteresować go swoją osobą. Zawarte w liście zwroty grzecznościowe skierowane bezpośrednio do odbiorcy nadają listowi osobistego charakteru. Otrzymując taki list, utrzymany w eleganckiej formie, czujemy się w obowiązku zapoznać się z jego treścią. Magia listu działa nadal, o czym zdają się doskonale wiedzieć ich autorzy.
Członkowie Platformy Obywatelskiej są ostatnio adresatami listów od liderów politycznych, którzy korzystając z tej formy komunikowania się chcą zwrócić uwagę na siebie i przekazać informacje, które z ich punktu widzenia są ważne i interesujące. Od przyjętej zwyczajowo formy komunikowania się za pomocą listowej korespondencji różnią się tym, że nadawcy nie oczekują odpowiedzi na zawarte w nich treści. Takie właśnie listy od kandydatów na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej, Donalda Tuska i Jarosława Gowina przeczytałem z uwagą i dużym zainteresowaniem. Wszak jako członek Platformy miałem prawo oczekiwać, że kandydaci skontaktują się ze mną i przedstawią swoje argumenty, z racji ubiegania się o funkcję przewodniczącego. Treść listów nie wpłynęła zasadniczo na moje poglądy co do wyboru kandydata, ale fakt, że mogłem zapoznać się ze stanowiskiem kandydatów nie był bez znaczenia. Obydwa listy zachowam w swoim archiwum jako dowód nowoczesnego politycznego marketingu z zastosowaniem formy, która wydawałoby się odeszła do przysłowiowego lamusa.
Nie wiedziałem jednak, że pisanie w dzisiejszych czasach listów może być tak inspirujące. Listy Tuska i Gowina tak pobudziły wyobraźnię Janusza Palikota, że postanowił również napisać list do członków Platformy Obywatelskiej. „Do przyjaciół z Platformy”, bo tak go zatytułował, skierował apel o opuszczenie partii i zasilenie szeregów jego ugrupowania. Ruch Palikota i tworzony na siłę razem z Aleksandrem Kwaśniewskim projekt Europa Plus, to zdaniem autora listu najlepsze miejsce dla aktualnych członków Platformy. „Chodźcie do nas” nawołuje Palikot otwierając ramiona w zapraszającym geście. Przyjaciele z Platformy, których Palikot kilka lat temu opuścił zakładając własną partię mieliby dzisiaj przyjść po rozum do głowy i skorzystać z tej niewątpliwie znakomitej okazji do zmiany barw partyjnych. „Atrakcyjność” ugrupowania Palikota jest dzisiaj tak duża, że stanowi magnes przyciągający rzesze członków Platformy, czekających tylko na taką ofertę. Ofertę skierowaną jednak tylko do przyjaciół, co można rozumieć, że nie do wszystkich. Dobrze by było, żeby lider Ruchu Palikota sprecyzował to pojęcie, bo niektórzy mogą się zawieść. Czekamy na następny list.
Widać wyraźnie, że Palikot miota się od ściany do ściany. Gdy w szeregi jego partii wkrada się niepewność i zwątpienie, jak zwykle odkrywa w sobie talent prestidigitatora i organizuje kolejny happening. Na te sztuczki niewielu już się nabiera, a wymyślenie czegoś nowego staje się coraz trudniejsze nawet dla Janusza Palikota. Spadające sondaże jego partii i opuszczenie klubu Ruchu Palikota w Sejmie przez 5 posłów w okresie niecałej jeszcze połowy kadencji to nie są osiagniecia, którymi można się chwalić. Dla stworzenia lepszego niż rzeczywistość wrażenia, Janusz Palikot dokonuje zabiegów, które go ośmieszają i sprowadzą na manowce politycznego życia. Nikt już nie wierzy w jego projekty i program, którego tak naprawdę, oprócz paru hasełek nigdy nie miał. Również inicjatywa Europa Plus, która miała być dla Palikota odskocznią od wewnętrznych problemów jego partii nie przyniesie najprawdopodobniej oczekiwanych rezultatów. Marne wyniki wyborów w Elblągu, więcej niż mizerne efekty wsparcia inicjatywy zbierania podpisów w sprawie odwołania prezydent Warszawy świadczą, ża Palikot nie ma struktur i w konsekwencji nie może liczyć na poparcie, którym jeszcze nie tak dawno się szczycił. Pewnie jeszcze nie raz nas zaskoczy swoim niekonwencjonalnym pomysłem lub zachowaniem, ale jego gwiazda wydaje się powoli blednąć. W odzyskaniu blasku na pewno nie pomoże mu nawet najlepsza umiejętność pisania listów. Bo oprócz formy liczy się w nich przede wszystkim treść.
Eligiusz Mich
Przewodniczący Platformy Obywatelskiej RP
Powiatu Ostrowieckiego
Ostrowiec Św. 6. 8. 2013r.
Napisz komentarz
Komentarze