W Baku, w stolicy Azerbejdżanu, podczas kilkudniowych obrad przedstawiciele państw członkowskich podejmowali kluczowe decyzje dotyczące ochrony najważniejszych na świecie dóbr kultury i przyrody. Na 43. Sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO rozpatrywany był także wniosek o wpis Krzemionkowskiego Region Prehistorycznego Górnictwa Krzemienia Pasiastego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Region obejmuje kopalnie krzemienia pasiastego w Krzemionkach, "Borownię" i "Koryciznę" oraz neolityczną osadę na wzgórzu "Gawroniec" w Ćmielowie.
Wniosek o wpis Polska złożyła w 2017 r.
fot: https://www.facebook.com/Krzemionki/
Na sesji w Baku obecni byli: przedstawiciel Muzeum Historyczno -Archeologicznego i Rezerwatu Krzemionki - archeolog Artur Jedynak oraz przedstawiciele Narodowego Instytutu Dziedzictwa i Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Prehistoryczny region górniczy w Krzemionkach położony jest na północno-wschodnim skraju Gór Świętokrzyskich, po obu stronach rzeki Kamiennej. Obszar złożony jest z czterech części:
• głównego pola górniczego w Krzemionkach,
• dwóch mniejszych pól górniczych Borownia i Korycizna, położonych w tej samej strukturze geologicznej,
• stałej osady górników prehistorycznych w Gawrońcu, której mieszkańcy dokonywali obróbki otrzymywanego z kopalni materiału, który następnie przeznaczany był dla celów handlowych.
W kopalniach krzemionkowskich wydobywano krzemień pasiasty w okresie 3900-1600 r. p.n.e. Kompleks jest jednym z największych znanych ludzkości elementów przemysłowego dziedzictwa archeologicznego pradziejów. Jego unikatowość polega na czytelnym zachowaniu śladów prehistorycznej aktywności człowieka skupionej na wydobyciu i przetwarzaniu krzemienia na ogromnym obszarze.
Ostatni polski wpis na Listę UNESCO miał miejsce w 2017 r., podczas 41. sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa odbywającej się w Krakowie. Wtedy na Listę wpisane zostały Tarnowskie Góry, Kopalnia rud ołowiu, srebra i cynku wraz z systemem gospodarowania wodami podziemnymi.
Napisz komentarz
Komentarze