Emilia Dragosz snuje opowieść o życiu w pojedynczo ujętych fragmentach zdarzeń I scenach rodzajowych, mających często character intymnego zapisu relacji międzyludzkich. Dla artystki to człowiek, ze swą nieprzeniknioną naturą jest źródłem niewyczerpywalnej malarskiej inspiracji. Człowiek ukazany jest przez nią w konwencji realistycznej, częstokroć występując jedynie jako fragment cielesności, jednak nawet wówczas roztacza nienazywalny rodzaj malarskiej aury, niczym woal, którym artystka zasłania jego fizyczną formę.
Magdalena Leśniak kompiluje z wielu malarsko przetworzonych elementów osobisty habitat, w którym występują obiekty-artefakty, z którymi artystka ma sentymentalny kontakt. Niektóre z nich łączone są w zbiorowe kompozycje, funkcjonujące na zasadzie instalacji typu environment, inne zaś stanowią pojedynczo ujęte przedstawienia przeskalowanych przedmiotów, ujawniających strzępki osobistych historii artystki. Autorka prac jest baczną obserwatorką świata, czynną uczestniczką życia społeczeństwa sieciowego, nie będąc jednak pozbawioną krytycznego doń podejścia.
Napisz komentarz
Komentarze